Gümbet Anıları

Yürüyorum...

Yaslı bir gemi tüttürürken dumanı bacasından,

Dudaklarından yalnızlığımın beyaz bulutları akıyor.

İskeleye vuruyor kiralık teknemin kıçı.

Çocukluğumun bisikleti, yamalı lastikleriyle duruyor yanımda.

Yavaşlatıyor beni izinde kokusunu bulduğum oyuncaklarım...

Kumdan kaleler karşılıyor beni Gümbet açıklarında,

Akasyaları taktığından beridir saçlarına,

Bodrum 'sen' kokuyor sokak sokak...

Rakısına Akasyalar düşerken gökyüzünden,

Gülüyorsa bir pilot,gamzelerin takılmıştır bardakların ucuna

Ki hep beyazdır dişleri bir Amiral'in, omuzlarında taşırken hayatını

Yamalıdır Bodrum'un gerçek kahramanları,

Oyarken bir ahşabın manzarasını...