Gümüş Gerdanlık

ürkme bastığın dalın kırılış sesidir o

ağlamak anlamanın yankısı ak/la

yangın sonrası is olur gözlerindeki suyun

öp ve kimselere söylemeden sakla

kim anlar artık bakışlarındaki hüznü

gümüş gerdanlık takan kadınların

durmasın boynunda güvercinler ağlasın

rüzgarların savurduğu her düş

uzaklaştıkça gürbüzleşen çocuk bakışı

salıncaklarda zincir koparan aşk

tahtırevanlarda deliren padişah gülüşü

tebaasız bir efendinin arsız kölesiyim

ayrılık kelimelerinden kurulu kış ülkesi

gayrı herkes kendi acısına yansın

sönünce ışıkları otobüslerin

şehri terk yanında oturur koltukların

camına yansır bakışları yokluğun

oysa bir süre daha beraber gidiştir

ayrılık daha ilk molada vurur

tanıdık gelir bütün tanımadık yüzler

beyler çaylar şirketten anlayan anlasın

sağımda bir boşluk var ki savruk

eşkalsiz keder emsalsiz bir gamlı baykuş

sol diyeceğim amma sevmem bilirsiniz

göğüs boşluğumda taş gibi yumruk

nasıl sevsem öyle terk ederim gül rengi

çitsiz bahçemde korkuluk uyku

bu hengameden çıkan daha da dönmesin