Gün Aşırı

Can yanığı bir cümle gibi düşerken yağmurlar
Eylül güncelerine
Kırmızı resimler çiziyorduk seninle

Daha ölüm yeni gitmişti
İçimden birini alıp

İçinden nehir geçen şehirler
Esir düşmüştü
Susuzluğa

Sıcaktı hava
Üşümemek için
Sakal bırakmıştım
Deniz çok uzaktı

Ayrılığa besteler yapıyordu
Eğreti tebessümlerin
Yalancı ressamları
Siyah beyaz saatlerde

Küfürlerin bile tadı yok artık

Yinede
Gün aşırı seni seviyorum diyorum
Penceremin önün de açan çiçeklere