Gün Başlardı Başlardı Akşamlar

Akşamlar....
Uykumda kımıl kımıl kabusların sureti,
Sıla boynunda ellerim,
Basiretsiz ruh,
Yakut yeşili bir vaha
Ve daha(sı) sayamadığım mübalağalar dolanır aklımda.

Akşamlar bende irkil irkil sarsıntının korkusu,
Alnımda derin nehir çatlakları
Sızar rüyalarımdan gerçeklerime göz pınarı şelalelerim
Akşamlar bende silik-kopuk haşere ordusu,
Yüreğimin çatır-çutur kırıkları
Ruh nefesimde yalnızlık horultusu..

Akşamlar...
Bazen şarap, bazen bir ufak arkadaşa davet.
Nihayet(siz) uçuruyor bedenimi kafamın dumanı
Elimde bir çiftli ki zehir zemberek,
Vurdukça dumanı tüter serseri trenlerimin,
Park ortasında hiç Haydar Paşa olur mu?
Benim kafamda öyle bir akşam ki,
Düşleri raysız olur mu?

Akşamlar....
Sırattan keskin bıçakta olsa üzerinde yürüdüğüm,
Nesir yapraklarımı büzüştürüp düşürdüğüm zamanlar...
Kalitesiz şair dilimden nağmeler yaktığım,
Donuk, sönük, rengi siyah aralıklar...

Akşamlar...
Ver elini sahilde turlayalım
Tekil (la) içmiş ruhsuz anılar
Sorgu-sual uzak-yakın düşünce
Nevrim dönmüş, dostum akşamlar...
Yaş sergide ıslanmış bedenim
Işıklara düşman, akşamları özlerim...