Gün Batımı Hislerim

Sensizliğimi sakladım ağaçların kovuklarına
Gökyüzünden parça parça kederler düştü
İçine girdiğim sonsuz yalnızlık sarmalında
Döndüm durdum düş kırıkları içime üşüştü
Yüreğimdeki tarlalarda çiçekler çürüdü
Acının özsuyu damarlarıma yürüdü
Gün batımı hislerim eşelendi bağrımda
Gökkuşağı umutlarım kayıplara karıştı
Ruhum kulvarında hüzünlerle yarıştı
Saman rengi hasretim alev alev titredi
Eşkali belirsiz gamlar hep bende türedi
Sensiz zamanlar bana dişlerini biledi

(26 - Aralık - 2008/ İstanbul)