Gün Batımı Sessizliği

Hazana dem alırken zaman
Gün batımı sessizliğinde şimdi
Koca bir çınar..

Uzun yıllara yaslansa da
Yine de bodur kalmış bir ömrün
Yoksa son kırıntıları mıdır artık zamanın

Yuvasız kalmış kuşlar
Kuruyan yaprakların salınarak düşerken
Ayrılığın acı şarkısını mı söylüyorlar yoksa,

Haydi anlat bana,

Kimler dinlendi dizinde,
Kimbilir..
O tık nefesli ihtiyarların kalmasa da baston izi
Duruyor mu hala gövdende deli aşkların çakı izi

Kaç minik çocuk elindeki simidi dişlerken
Dökülen susamlarına
Güvercinler kanat çırptı rızık diye..

Kaç annenin terini soğuttun
Alışverişinden yorgun argın dönerken
Çıkınında kalan son kuruşlarını saydı sende
Soluk tazeledi,

Kaç öğrenci ders çalıştı serinliğinde
Hayaline merdiven dayayıp
Ermek için İstikbale

Ne büyük üstatlar ağırladın belki..
Ne çok ilhamlar kazıdın yüreklere
Kim bilir

Ne büyük kasırgalar yaşadın
Sert geçen kışlarda nice ayazları savdın
Ama bizim için hep meltem, hep bahardın

Biliyorum bunlar teselli,
Bunların hepsi uydurma masal
Hiçbiri senin ki değil..

Senin ne çok hikayelerin var kim bilir
Daha bize anlatmadığın,
Belki de kalın bir romansın sen
Yazanı olmamış

Çocukluğum tutuyor elimden
Çekiyor inatla senle dolu anılara şimdi.

Akşam sen görününce sokağın ucundan
Çiçekler açardı yüzümüzde
Çakmak çakmak açılırdı gözlerimiz.
Huzura koşardı
Seni karşılayan hızlı adımlarımız

Helaldi ekmeğin.
Dürüstlüktü öğrettiğin.

Şifalar ver ulu Allahım !!

Sen babamızsın, sen bizim atamızsın
Sen ulu çınarımızsın
Devirme sakın koca gövdeni

Gölgen kalsın yine üzerimizde
Bak kızgın güneş hala duruyor tepemizde..