Gün Doğarken, Yar Batarken Yüreğimden

Sen bu gece düştün yine,
Sancı gibi derinime.
Hasret bir ince sızı, vurdu beni ciğerimden,
Gün doğar, yar batarken yüreğimden.


Birazdan ama birazdan
Bir kör bıçak kesecek arasını, tepelerle karanlığın
Kızılca fener, baştan ayağa istilasıyla dağların.
Üstüne doğacak, bu akşamdan kalmalığın.
Kim bilir kaç atlı; seninle şaha kalktı?
Kim bilir kaç sevdalının, karanlığı battı?

Derken gün penceremden sarıçiğdemler saçtı.
Devrolan zaman, yeni bir güne taçtı.
Usulca çekilen karanlık, gözüme fer açtı,
Gecenin son kanı, güneşin teninden kaçtı.

Günüm aydın olmuş, ah ne fayda benim bahtım kara.
Akıl dile ferman etmiş, gayri dilde sözüm yok yâre.