Gün Düşerken Geceye

Yağmurlarında ıslanırken sebepsiz,
Bu şehrin ışıkları üşütüyordu benliğimi...

Iskalanmış hayatın kör noktasında
Hasretle titreyen yüreğim
Yolunu kaybetti birden...

Yağdı yağmur,
Esti rüzgâr kasırga bulutlarında da
Kimsesiz ormanlarda
Çalındı ıslığı hayatın...

Gece karanlıktı,
Yüreğim de kararmıştı...

Bir umut diyerek sarılıp aydınlıklara
Yırttım karanlığın yorganını
Ve yelken açtım savruk rüzgârlara...

Artık çiğ düşerken sabahlara
Korkmadan selam duruyor kelimelerim
Sesim sessiz
Kimliğim isimsiz değil şimdi...

Islık ıslık yağmıyor yağmurlar üzerime
Güneşe serdim, kuruttum bütün yağmurları.
Ben buradayım artık
Gün düşerken geceye
Kapım çalınsa diye beklerim...