Gün Elbet Gelir

Terkedilmiş bir kent düşün
İşte öyle sessiz sakin her taraf
Arada bir iki insan gelip geçiyor o kadar ...

Yalnızlık diyorlar ondan ötesine vardı bu durum
Beden olarak buralardayım ama ruhum dolaşır gece gündüz
Sözüm sözden çıktı artık vurdu dibe yalnızlık
En dert verenide bende hala hüküm süren kararsızlık ...

Süzüm süzüm süzülmüş insanlar inadına
Burunlar kaf dağını aşmışta yeni bir dağ peşinde
Sözler satılmış artık her bir şeye
Bense yaşıyorum hala eskilerde ...

Ne de değişmiş haberim olmadan o güzel gülüşler
Artık gülüşlerde bile bir sevimsizlik doğmuş ...

Bu kadarıyla sınırlı değil elbet
Aslında sizde biliyorsunuz neyin ne olduğunu
Sadece bir gözlük takmış
Numaralarıyla oynayıp görmemezliğe yatmışsınız ...

Belkide umurunuzda değil bu laflar
Sıradan şeyler olarak geliyor bir çoğunuza
Siz uzanın biraz daha yerlerde sürüngen gibi
Gün elbet gelir ...