Gün Gelir

Gün gelir...
Herşey mecburi unutulmaya yüz tutar
Zaman öyle bir geçer ki geçer ki zaman
Ne güzelliğin kalır ne de yakışıklılığın
Kurumuş bir yapraktan farksız olur insan...

Gün gelir...
Bir bakmışsın tanıyamamışsın kendini
Aynada bu ben miyim? Dersin ben miyim? Bu
Olmayacaktır artık hiç bir şey eskisi gibi
Anlam veremezsin tuhafsınırsın hayıflanırsın...

Gün gelir...
En acı ihanetler bile unutulur
Sanma! sana yaptıkları yanlarına kalır
Kalleşler kahpeler pisliklerinde boğulur
Hayatında hep kötüler olacak değil ya!
Bakarsın gün gelir iyilerde seni bulur...

Gün gelir...
Çark hep böyle tersine dönecek değil ya!
Bir bakmışsın çark tersinden düze döner
Bin ışığını söndürüp küstüren hayat
Bakarsın bir ışıkla sana yeniden gülümser...

Gün gelir...
İsmi lazım değiller hafızandan silinip gider
Kaybedilmişliklerin acısını kazanılanlar sindirir
Oysa insan kaybede kaybede kazanmaz mı?
Oysa insan tuta tuta tutulmaz mı?
Oysa insan aldığı derslerden adam olmaz mı?

Gün gelir...
Er meydanına çıkılır
Kılıçlar kınından çekilir yürek ortaya konur
Bıçak kemiğe dayanır Gart alınır
Gün gelir yapılanların hesabı bir bir kesilir...

Gün gelir
Herşeyin bedeli ödenir
Hesaplar sorulur sualler alınır
Kimsede kimsenin hakkı elbet kalmayacaktır!
Ve gün gelir hak yerini bir şekilde bulur...

Gelemez sanma!
O gün mutlaka gelir...