Günaydın Baba

Günaydın Baba..
Bugün büyütmüşlüğünün 35. yılı,
Eskimeyen bir tek
Kanatların kaldı üzerimde
Her vuruluş um her yok oluşum da
Arkamda durduğun kadarmış hayat meğer.
Meğer dünya bin bir gece masallarından
Çok ta farklı değilmiş
Sen yanı başımdayken .

Devlerin hükmü geçse de
Garipliğin ve mazlumluğun
Kahramanı olmuşsun arkamda.
Sen acıyan yanlarım da
Dik duruşu öğretmişsin bana
Meğer erkek adam ağlamaz deyişin
Sessiz ağlamakmış
Şimdi öğrendim Baba ...
Bir köşeye çekilip
Mahzun bakışında anladım
Erkek adamında ağlaya bileceğini .

Ne zaman ki yar uğruna
Ekmek uğruna ayrıldı yollar,
Kanadımız ağır kaldı gökyüzünde,
Çırpınmalar yoruldu
Ve konacak dallar kesik kaldı,
Ne zaman ki elim çamura bulaştı,
Gözüm harama ,
Kulağım riyaya ,
İki sözün yetti öğrettiğin çizgide kalmaya.

Şimdilerde gözlerin yorgun ,
Kalbin durgun ,
Kopan fırtınalara dayanacak tek gücün
Tecrüben ...
Ve sen hala benim için direnmekte iken,
Ne zaman ki !.
Vade denilen mühlet dolacak,
Benim kanadım kırılacak,
İyiye doğruya bakacak,
Bir ikinci gözüm daha olmayacak.
Kurtlar sofrasında yarım kalacak lokmamız.
Ömrümün 35. yılında ,
3 çocuğum oldu baba .
Tıpkı senin gibi olmaya çalışıyorum.
Büyüyüp büyüteceğime inandığım güne kadar
Beni bırakma.
(sessizlik iyidir (^..) ibrahim yılmaz)