Gündüzün Gözünde Gece...Dilimizde Söz

şiir yazar gece mavi toz zerreleriyle
soyunur iken kimi üzerini kimi kalbini



gece ve melekler

taşır melekler ağırıyan bölgeye
dua
yangında kaçamayan kalplere
şifa

gece ve kent

kent'de yaşlanır ama büyümez
bizler gibi
gece lambasıdır sokak lambası
caddelerin
taşda olsa ürker karanlıklardan

ama

ateşböceği hangi gecede
ölür biliyor musun
ışıl ışıl ışıklarla donatılan
sokaklarda...


gece ve çocuklar

çocuklar sevgilerine sarılarak
uyurlar
düşleri, canlıları, eşyalarınıda
ne çok severler
'' seni'' kelimesini kullanmadan

gece ve ben

gece yarısında yağan yağmurda
ağaçları yakacak kadar tutuşmuş
yürek
gözlerinde hüzün akan tanıdık bir
sima...

sen ve gece

tevazun saçların aynada görüldüğü
gibi...
ve sen kalbini anlayan, teseli eden
annesisin

gecenin aşkı

asırlardır sabahı bekleyen vefalı sevgili...
dilinde birgün bir of çıkmaz...