Güne Ayla Başlar

Dünya, yaşayabile ye dururken daha
Henüz anlamalarla sıra iken, geçti aha
Ansızın olur durumla, beklenir beklenmez
Bakmışsın bir sıra oluşla, güç yetmez de paha

Sevinç eşecekmiş bu bağır
Ne günün koynunda uyuklarım
Ne çiçeğin boyunu anışla sayıklarım
Duymuşum bir atıfeti lütfu müberra

Kalmadı artık hevese erecek
Ne sazla düzen tutacak bir ömür
Ne de sefasına değin süreceğinden bir yayla

Sevgili kızım, sevecenim Ayla
Değirmen dönerken
Ne gün batmış olacak; ne de şafağa, kıvılcım
Ne hak olacaktır, girişmedikçe emek, payla

Ne verilmedik sözler batar
Ki günü yaşamadan, vaha
Ne de ıstıraplar akşama yatar
Usulü gereğinde düşürmeden fikri, kâha

Ay düşer içime
Güzellikler kaplarsa da kuşkular
Parçalanırım zayla
Uykusunu belerim, rüyasını elerim
Buncayla başıma takılır halelerden ayla
Uyanırım da bakarım, gün düşer peşime

Artık tut ki, denişlerle, sayılan; sayla
Alış verişledir geçer zaman, bir alırla; bir satar
Hülya dizilir, yola konuşla hayali, hayale katar
Ilıktan, sevinden tutuşur özler, bir akışta, niceye feda gözler
Ya Rab! Sevinç olacak adam
Hep böyle; hep böylesini (Ayla'sını mı) mi, özler?


06.09.2010


Atıfet : İyilik, karşılık duyulmadan gösterilen sevgi
Müberra : Aklanmış, temize çıkmış
Zayla : Zay olmak; zayi olmak; kaybolmak, ziyana uğramak