Günebakan

Elimi atıyorum saçım sır
Dilim ateş hırpani
Yorgun iki söz ve yırtık mektup
Çarçur edilmiş bir hayatın simgesi
Sen esiyorsun sabahları bu şehirde yine de
Her şey sana yönelik
Belki çıkıp gelirsin diye

Demiştim ya sana bir akşamüstü
Yalan değildi seni kendim bilmiştim
Ellerin hep iyi gelirdi bana
En zor anlarımda onları düşledim
Ne çok öptün beni bir bilsen
Ve ne çok kokladım seni uykularında
Seni senden çok tanıdım diyordum ya
Yalandı belki ama öyle gelirdi bana
Çerçöp edilmiş anılar mı arta kalan şimdi
Bahçesinde ilan-ı hayat edilmiş çay bahçeleri mi şahidimiz
Uğruna ölünür dediğimiz bir sayfa dolusu yemin mi
Cezasına razı olduğumuz günahlar mı celladımız

Tenime değiyorum gönlüm ölü
Sırça köşkte asılı andımız
Yer altı şehirlerinde gasp
Oksijensiz umut
Merdivensiz aşk
Sen şakıyorsun bu izbede inadın inat
Ben sana bakıyorum güneşim sanki

Sevmiştim ya yüzünü bir gece sabaha dek
Sanal değildi tenin tenim sanmıştım
Gözlerin hep sevecen baktı bana
En yalnız akşamlarda onlara sığındım
Gözlerini hiç kırpmadın biliyor musun
Ne güzel bakıştık kuytularda
Beni ben kadar sevdim diyordun ya
Hayaldi belki ama güzeldi işte
Derdest edilmiş rüyalar mı bana kalan şimdi
Güvertesinde gülüştüğümüz vapur mu şahidimiz
Andığımız kişiler mi
Beraber üşüdüğümüz sokaklar mı katilimiz

İçime bakıyorum hayatım yalan
Ben yalan sevda yalan...

01.12.11