Güneş

Bu kalp engin bir deniz
İçinde ne fırtınalar
Bedenim bin yıllık kale
Düşman etrafım sarar
Her muhasarada binlerce gülle
İner üstüne
Hançer olur dost bildiğim
Kendim yaralı kendim hekim
Böyle dost varken düşman da kim
Yağmış gecelerime nice taşlar
Burçlar yıkılmış, düşüyor şehrim
Duy ey sevgili sendendir son ateş
Sen ki saçları gece, yüzü güneş
Viraneye sen indir son vuruşu
İndir ki olmasın günümün doğuşu
Demiştim hatırla, yapma demiştim
Güneştir yüzün çevirirsen geceyim
Demiştim kırılırım girme penceremden
Çıkarma beni o karanlık hücremden
Gelme demiştim gelme alışırım
Gidersen nasıl kendimle barışırım
Bak gittin işte senden ışık alırken cismim
Gittin
Yüzün aydınlatır başka dünyaları bilirim
Şimdi karanlık her yer
Gözlerim kör, aklım yitik deliyim
Fırtınalı gecede su alan bir gemiyim
Güneşsiz kalmış gezegen gibi serseriyim
Sensiz susuzum, ıssızım ama kim takar
Öyle ya
Güneş her gün, gemi bir kez batar