Güneş Hayallerimi Çat Ayaz Kesiyordu

Dün akşam serinlik çöküverdiğinde
Tüm azalarımda ağırlığını hissettim;
Aklıma getirmek istemediklerimin
Umursamayıp üzerine düşmediklerimin
Ve ölüm karşısında çaresizliğin...

Hüzün sarmıştı her bir yeri
Sarmalamıştı tüm latifelerimi
Adımlarım da yavaşlık
Gözlerimde buğu
Sözlerimde kesiklik
Bir bir takip ediyordu içten içe beni...

Sanki; yaz ortasında buz gibi rüzgar esiyor
Kirpiklerimi kırağı çalıyor
Saçlarıma aheste kar düşüyor
Ta ki, güneş, hayallerimi çat ayaz kesiyordu...

Arada, Yusuf misali atılıyordum kuyulara
İçimde kopan fırtınayı duyuramıyordum
Yanı başımdakilere ve soğuk duvarlara...

Arada, Yunus misali hapsoluyordum bir balığın gövdesine
Istırap ile kıvranırken
Zulüm üstüne zulüm ağır gelince nefsime
Yalvarıyordum Rabbime...

Arada, Eyyüp misali inliyordum kendimce
Ne zaman hüzün dikenleri dokundurdu ucunu kalbime
Vaveyla ile döndüm yüzümü
Yaradan'ın merhametine...

Arada, Halil İbrahim misali ateşler düşüyordu payıma
Yanan gönlümü paklardı belki düşüncesiyle
Ateşten bahçelerde güller deriyor
Yanmadan gerçekte, özde kavruluyordum...

Ne zaman biter bu gelgitler
Bu savrulmalar
Bu içten dışa yanmalar
Bilemem ama isterim artık
Sesimi duyan ve
Beni anlayan biri
İsterim; rahman ve rahimden inayeti...

20-06-2012.