Güneş Sinecek Tepenin Sırtına

-Tepenin sırtına,
Çürük bir tokat izi sinmiş.
Bir babanın evladına sinirinin gölgesi
Bir annenin bedduasının ardından 'tövbeler' çekişi gibi...
Bir iz...
Malum bir güneş izi kirletmiş Pier Loti'yi.
Ölüler rahat uyusun diye.-

Güneş sinmiş tepenin sırtına.
Akşam ezanı okunur okunmaz eve kaçışsın diye çocuklar.
Silkinmesin diye göğün mavisi,
Kara tüller germesin. Mahrem haletini aksettirmesin gönüllere diye...
Güneş sinmiş tepenin sırtına
İnmesin yabani hayvanlar şehrin en işleklerine.

-Pier Loti'den İstanbul'un her yanı aşina.
İşitilir tüm renkleri: kirli mavi, bit sarı, kan kırmızı...-

Fatih'te bir Cuma namazından sonra,
Allah rızasına el açanların gözlerine vuran ışık...
İşte Pier Loti sırtının kaşıntısının izleri...
Öğlenin on ikisinde...
Fatih'te...

Güneş sinecek tepenin sırtına.
Besbelli.
Mermerler cilalansın diye,
Şekva edip kapansın diye toprağın buz tenine tüm ruhlar...

Güneş sinecek tepenin sırtına,
Bir dolu fani fikri derdest etmek için...
Zinakar bir beden azaptayken yerin yedi kat altında...
Kelam ustası bir hokkabaz kelimelerinin muhakemesindeyken...
Varken, yokluğun içinde kendini var bilen bir ruh...

Güneş sinecek tepenin sırtına.
Ve hiç gitmeyecek uzaklara.
Pier Loti'nin kumral genç bir kıza benzeyişi görülecek.

İstanbul'un istirahata çekilmiş ruhları;
Doluşacak bir Perşembe gecesi,
Mirac hadisesinin şerefine.
İşte kurtulmuş ruhların şefaati azap evreninde...
Âmin denecek,
Âminler yükselecek buralara ait olmayan bir sedayla.
Bir sala işitilecek
Titrek bir sala...
Ve mahmur gözlerimi ovuşturarak uyanacağım uykudan.
Dinecek hafakan yağmuru vuslat anında.

-Güneş sinecek tepenin sırtına-

Ve öldüğümü yazacak gazetelerin taziye sayfaları bir-iki satır.

Güneş sinecek tepenin sırtına...
Bir zamanların şairi şimdilerin ten fakiri Necip Bey karşılayacak beni.
Pier Loti'nin maviye sevdalı bir yerinde...

Güneş sinecek tepenin sırtına
Adım atmamalarım, nefes tutmalarım boşa!