Güneşe Günaydın

Sanki güneş

hayatımda her sabah bir karanlığa doğuyor adeta.

Ne ısıtıyor içimi ne de aydınlatıyor günümü.

Öylece uzaktan sarı saçları ile bakıyor bana.

Gülmüyor aynalar yüzüme artık. 

Hangisine bakarsam bakayım hep somurtkan bir suratla karşılaşıyorum.

Birkaç yıldır hiçbir şeyin tadı yok yaşamımda.

Kuşlar şarkı söylemez olduğundan beridir neşesi yok bu hayatımın.

Kahverengi dallardan pembe çiçekler açtıkça umudum hep oldu

ama artık çiçekler de rengini çaldı siyaha.

Bulutların da gözleri doldu ama iç çekip ağlamıyorlar nedense.

Bir günlük ömrünü sokak lambasının ışığında dans ederek geçiren kelebekler yok artık.

Ne üzücü sokaklarda çocukların kahkahalarının yankılanmıyor oluşu. Gökyüzünün maviliği kızıla bırakmışken yerini 

Güneş bile içime batıyor artık.

Gece çöküyor yüreğime yorgunluk misali.

Nefes almaktan yorulduğum günlerdeyim.

Yaşamak için yaşlı, ölmek için gencim.

Hayata karşı kalmadı takatim, kırıldı direncim.

Derken yine sabah oldu.

Günümü aydınlatmayan güneşe günaydın.