Güneşe Veda

Hatırla
Yüreğine bir sızı düştü mü
Çatlaklarından kanar bu şehrin bulutları
Tüm minibüsleri sel alır bir çarşamba akşamı
Çarşambayı el alır
Önüne çıkan taşı toprağı götürür gözlerin
Yüzemez bir çocuk, kusar toprağa korkusunu
Toprağı sen alır
Seni toprak

Olur ya güne düşerse bir acımak
Bütün iki ayaklılar ölüme göz kırpar
Lalasından öğrenmiş apartmanın küçük şehzadesi
Mevlütlerde helva yenir
Sevene o kaşıklar
Diken gibi gelir

İğnesini ipliğini hazırlamış terzi
Beyaz önlüğünü tertemiz elleriyle
Birer birer işlemiş ya
Ondandır üstünde bir bıçak yarası
Yükseliyormuş yüreği
Yüreğinde bıçak sızısı
Soğuk koydum gözlerine ki
Ağzı açık kalan sevdalıların
Kanadığında yüreği, ağlamasın gözleri

Huzurlu zamanların ölümsüzlüğü
Artık çerçevelerde gizli

Oldu, küreği verin kemiklerime
Hoca üfledi mi nefesini gözlerime
Onlarca insan ayakta amin der
En güzel duamın reddedilişine
Binlerce çiçeğin güneşe
Veda edişine..