Güneşi Beklerken

Haktan gelen fermana boyun eğdi yeryüzü

Ansızın uğultuyla sarsıldı aziz şehir

Buzdan duvarlar gibi ölümün soğuk yüzü

Ecelin ellerinden sunulur hergün zehir

Ansızın uğultuyla sarsıldı aziz şehir

Soldu bütün yapraklar döküldü usul usul

Mevsimler hazan oldu güllerden bahçemizde

Hüzünlere büründük ne yüz kaldı ne asıl

Ne kadar acı varsa birikti içimizde

Mevsimler hazan oldu güllerden bahçemizde

Kumdan kaleler gibi yıkıldı tüm haneler

Kaç anne ve kaç çocuk göçük altında kaldı

Suçlusu kim deyince sunuldu bahaneler

Acaba ihmaller mi depremler mi can aldı

Kaç anne ve kaç çocuk göçük altında kaldı

Bulutların gözleri karanlığa gömüldü

Güneşi beklediler yok mu görünen ışık

Hayaller iplik iplik aynalara döküldü

Öyle bir feryattı ki, hıçkırıkla karışık

Güneşi beklediler yok mu görünen ışık

Bir baba kucağında gül olurken evladı

Önüne siper oldu cansız düştü bedeni

Bir anne yüreğinde emzirirken feryadı

Melekler uğurladı canevinden gideni

Önüne siper oldu cansız düştü bedeni

Şefkatin yumağına doladı zor an bizi

Birliğin mayasıyla kenetlenip yoğrulduk

Kardeşliğin ruhuyla sardı bu zaman bizi

Depremler vurdu geçti yıkılsakta doğrulduk

Birliğin mayasıyla kenetlenip yoğrulduk.