Güneşi Denizde Yıka/yan Çocuk

Uyandım
Sabahın eşiğine
Yüzü yüzümde eskimiş yastık
S/olgun bahar de/sen/li nev/resim yalnızlığında


Bir sevdadan
Bir kavgadan
Dem tut/arak
Per/deler geçer haldan hala
Sazın bağrı deşilmekten usanır
Bulutların umutların ve kuşların göç vaktidir
Solan yapraklara yazılmış bir şiir
Savrulur
Aysız geceye
Şavkı s/arar yüreğimi


Yürüdüm
Sır vermez
Puslu
Adım atmaya korkar yüreği en çatal
Esrari sokaklarda


Kendine beni çağırır deniz
Türkülenmişte
Ey yaralı sevdam
Mevsimlerden sonbahar
Ömrünün son deminde beyaz kelebekler saçlarına konar
Aşkın hüznün ve kuşların göç vaktidir
Sonbahara sürülmüş bir şair
Dizelerinde aşkı arar
Umutsuz...


/Güneşi denizde yıka/yan çocuk
Gidenin ardından gitme sakın
Böyledir aşk
Gidenin ardı sıra bakarsın
Deniz gibidir aşk
Derinine yürüdükçe
Güneş gibi her gün batarsın


Güneşi denize ağla/tan çocuk
Böyledir böyledir aşk
Yansıması gözlerinde
Kendi ırak
Güneşe eş
Denizi bile gözlerinle y/akarsın/


Yinede umut süz bulutlardan
Huzme huzme
Güneşe değil
Aydınlık yarınlaradır sevda
Gidenlerin ardından ağlama sakın
Gelen sen
Umut sen
Yarın sen
Gülümse


Güneşi gözlerine denizi yüreğine kat
Yürü dağlara
Kentlere
Yollara yıllara
Onuru sevdayı taşımayan utansın
Yürü be çocuk
Kavganı görüp de el vermeyen utansın
Vurulup düştüğünü görüp de sırtlamayan utansın
Bırak be çocuk
Güneş yanıp yaksın
Deniz öfkesini dalga dalga köpürsün aksın
Gözlerin hep onur
Hep umut baksın
Güneşi denizde yıkamayan utansın...