Güneşi Doğuran Kadın

Acımasızlığının yegane eseri ellerinin
Ellerime ulaşamadığı yerdeyim
Kırmızı ruja tutsak bırakılmış dudaklarının esiri gözlerim
Ruhum ne kadar sayıklasa da adını
Biliyorum,gelmeyeceksin..

Dağlar boyunca uzanmış bir sevda geçidi
Kırgın yürek tellerine bir göndermedir bu kainattan
Nerede yüzü yanan bir çocuk görsem
Aklıma geliyorsun Güneş'i doğuran kadın..

Ahmaklık edip uğraştığım onca senenin hatırı için bile
Yüzümü güldürmüyorsun
Unutma!
Dudaklarının verdiği ıslaklığı yağmurlar da verir bana
Ha illa terk edeceğim diyorsan
Bulutlar taşır yoksul bedenimi
Sen yorulma kadın..

Ağıtlar yakıyor toprak,bir yudum su için
Gölge düşse de ruhuma şu ağaçtan kurtulsam diyorum
Kuş sesleri ve hatta yaprakların hışırtısı bile
Bana seni hatırlatıyor
Ruhu firar,gözleri ayrılık dolu kadın..

Kadın..
Kadınım..
Akdeniz gözlerinde can buluyor
Ağlama,boğuluyorum...