Güneşim Battı O Gittiğinden Beri

Mutluluğu buldum demiştim gözlerine baktığımda,
Nasıl aldandım nasıl da yanıyorum aptallığıma...
Yokluğunda dayanmıyor, durmadan ağlıyorken,
Nasıl da kor ateşler süzülüyordu aciz yüreğimden ...
Ruhum, bedenim adeta cehennem içerisinde,
Sen ise girilmemiş bir cennet bahçesinde...
O dayanılmaz acı içerisinde duramıyorken ben,
Kahkahalara boğulup nasıl gülebiliyordun sen...
Ahmaklık bundan olsa gerek, bunların hepsini gördüm,
Gün geçtikçe gözlerim de açıldı, ama şimdi nasıl söndüm.

Yalnızım şimdi, avarelik benim işim,
Kendim düştüm, ağlamamalıyım.
Bağırsamda artık duyulmaz sesim,
Artık suskun kalmalıyım.

Ah desemde gelmez o günler geri,
Güneşim battı o gittiğinden beri...

Son pişmanlık bu, ama ne fayda,
Üzülmemeliyim artık ardıma bakıp,
Yüzümü güneşe çevirip, gülmeliyim.