Güneşim Ol

Biliyor musun?
artık yanımda bir oda ayırdım
yan oda da hissediyorum
her günüm seninle
sabahın ilk ışıklarıyla doluyor gözlerim

bazen sesini duyarken güzel dualar okuyorum
güzel gönüllere
bir sitem salıyorum uzaklara
uçsuz buçaksız mevzili sıfırı noktadan mavili bulutlara

acıların bana vurduğunda
yaralarım tazelenir umuda isyan
seni derken sözlerin kederlenir
bilirim yollarda yorgun yürüdüğün yerleri

bekle
gün gelecek
seni nasıl sevdiğimi
dünya alem duymuş olacak...

şimdi içimde yaşıyorsun
gözlerime bağlandı tüm uzayan yolların
biraz uykulu sabahı gözlerken
umutsuz duruyorsan sabahın güneşi y/akın

açılmayan gülün varken
güneş ışınları vurur açılır gülün kederin
sözünle doyamadığım
bir yola koyulan yolcusun gideceğin yere

karadan bak doğan güneşimle
gideceğin yerler hep yeşillenmiş duvarları
denize vurulan dualar deryalar gibisin

yüreğinde yanan ateşinle yansam
hiç yok demeyen yüreğimsin
her seven katlanır
denize girende yılana sarılır gülüm
yalana değil yoluna güneşimsin

ne sözler kar eder nede yaşamın umudu gülüşlerimiz
gülü açılmayan bahçemizdeki sarı güller
baharın gölgesinde bir düş yorgunu günlerim
sensiz yaşamayı düşlerim

her vakit gözlerimin nemli
yeter ki güneşim ol
gözlere vuran sevincimsin
gözyaşımsın gülümsün
her şeyim...

16*06*14*KARATAŞ