Gün/eşim Yok Benim

Vakit gece,
günlerden "sensiz"
"sensizertesi'ne" bir saat kala
saat yirmi üç çift sıfır.
kirpiklerinin âlâ'sından öpemediğmden
beri,
helâl etmediğinden buyana kalbini,
inan bana uykularım haram.
İnan bana,
ölüyorum, ölüyorum,
ölürüm kokuna.
Ve,
Sabahları;
Gün"eşim" yok benim
çekiyorum tüm perdeleri
Üç oda bir salon hapsimde
bir çekyat üzerinde
gözlerim apseli.
Dayanamıyorum'da artık inan,
gelmelisin.
Boynumun borcuydu öpüşün,
gideceksende alacaklarını alıp öyle gitmelisin...