Güneşimin Doğuşu

ben yokmuşum o vakıtte
ama rıvayetler hep aynı şeyı anlatır
güneş yokmuş
etraf buz gibi!
gülücükler daha tanınmıyor
umut yok,
şehir kimsesiz...
saatı tam belli değil
aslında o kadar da önemli değil ya
dedim ya güneş yokmuş
karanlığa bürünmüş günler..
anlatırlar
gün o gün derler dönum noktası
güneşin gelişi...
bahsederler uzun uzun
mutluluğun merhabasından..
her bebek ağlarya
sen ağlamamışsın
gülümsemişsin önce
sanki aşkı sevdayı umudu güneşi ilk sen görmüş gibi
gülümsemişsin
adının güneş olduğunu bilmeden
seninle doğmuş güneş
bahar seninle merhaba demiş
insanlar ilk kez gülümsemeyi senden öğrenmiş
ben yokmuşum o vakıt

her sabah güneş anlatır uzun uzun
kaynağım ışığım o benim der
var olma nedenim
kıskanırım onu
ama sonra düşünür
sen benimsin ya derim bu yeter
gerisi boşşş
gerisi ayrıntı
gerisi acı
gerisi özlem

rivayetler sonbulurken
en uzun hikayeyı ben anlatırım
en büyüğünü
en gerçeğini
en anlamlısını
bir zamanlar bır umut guneşi varmış
dünyaya sevgiyi mutluluğu özlemi
gülümsemeyi o öğretmiş
birzamanlar dünyanın en buyuk aşkı yaşanmış
mecnun ferhat yusuf kıskanmış
ne leyla o kadar sevilmiş
ne mecnun o kadar bağlanmış leylasına
bir zamanlar dünyanın en büyük aşkı yaşanmış
ölümde zaman da
engel olamamış bu aşka
aşkın adı umut güneşim olmuş
ve güneş ilk kez bugun merhaba demiş
iyiki varsın denilmemiş
iyiki doğdunlar söylenmemiş
sadece gülümseyip
SENİ ÇOK SEVİYORUM denilmiş...
işte o günden bugune
bir kalp sadece o güneş için atıyormuş
gözler sadece onun yansıması için görebiliyormuş
sevgi yalnızca onun ismi içinde geçiyormuş..
güneşin sonsuzluğu sevgiye işte böylesine yansımış..
bir sevda bir gönüle işte böyle vurulmuş..