Güneşin Bir Soluğu

Mavinin içindeki gülüşüne sarılmaktı
Somurtan uykumun düşü

Gönlümdeki şark çıbanı çerçevede
Elinin tersinin yanık resmi

Yörüngenin en uzağına yıkıldım
Kaldırmak isteyen loş bir hüzün

Yirmi dört ayar safrandan sızıyor
Huzmelerin hafızama

Yaprak yaprak ağlayan sonbahar
Yakın akrabam

Kış günleri ana baba bir kardeşim

Senin uzaklığın çekiyor
Üç idam sehpasında üç cemrenin ipini
Boşuna hevesleniyor hava su toprak

Selamı sabahı kestik
Hasım oldu süslü bahar ile
Arkasında gezen topuklu yaz

Dik ışınlarının tebessümü kaşımıyor
Çınar bekleyişimin gölge derisindeki uyuzu

Edebiyatın şimşekleri gözlerimde çakıyor
Sevda şiirlerimin kuşları gürlüyor
Mısralar aşağıya kanat çırpsa ne olacak

Yanağımın humuslu yamaçlarını
Fallarda öpmüyorsunki
Telvesinde sevdalar başaklansın

Sırtımda demiri eriten ayaz
Gönlümdeki memlekette
Kıtlık var

Veremli karanlığımda
Güneşin bir soluğunu
Hiç bir şeye değişmem