Güneşin Doğumu

---/Adına şiir dediğim aslında içimde ki yıkıntının çatırtıları
Yüreğimi tekmeleyip, dilime sürgüler çeken feveranımda kalemi yakan iç yangınım./



Yazmaktan bıkmadığım tek şiirdin
Dizelere sığdıramadığım kadar büyüktün
Şimdi yazmak tat vermiyor
Sözler yuvarlanıp dil yarıklarına saklanıyor
Sesim ağırlaşıyor, dilim kütleden parça
Ahh satır aralarında gizleyemediğim
Sahi sen gittin de mi büyüdü gece?
Yoksa uykum mu firari
Bir koşudayım ki sorma.!
Yolum ne sana ne de bana çıkıyor


Bir çıkmazın avuçlarında
Nasıl da küçülüyor koca dağlar
Umutlar un ufak oluyor
Sesim dil salıncağından düşüyor
Kıvrılıyor iki dudak arasına
Bıçak sırtı kelimeler sızıyor içime
Bir feveran ki canım yanıyor
Çığlığıma kan damlıyor.!


Ve ben
Aldırmıyorum gecenin serkeşliğine
Yıldızlar parlıyor
Ay çoktan unuttu yakamozla oynaşta.!
Yine yalnızlık esaretim
Kimsesizlik uğurluyor gülüşlerimi
Bakışlarım donuk


Sonra boş ver diyorum
Sen gibi niceleri var
Umudun anası ölümsüz
Gecenin sancısı büyük, şafağa gebe
Birazdan güneşin doğumu var