Güneşlerin ve Suların Çiçekleri

Türk'tük Kürt'tük

Aleviydik Sünniydik

Tohumduk daha her birimiz bir çeşit

Saksıda ayrı olurduk pencere kenarında

Bağırlarından koparıp saldı bizi ailemiz tene tane

Duvarların alnından düşerdi her zaman cemreler

Önce çakır gözlü paşa

Sonra kurtuluş çığlığı

Sonra gençliğe hitabe

İçeri zili çalınca filizlenirdik

Asil kan et ve kemik olurduk

Sıralarda goncalarımız patlardı

Bizim güneşlerimiz kravatlıydı

Cümle kurmayı öğretirdi ışıkları

Bizim ırmaklarımız kravatlıydı

Edebi hayayı kardeşliği

Milli birliği öğretirdi su şırıltısı

Sevgiyle eş olan

Güneşin sıcaklığı

Suyun derinliği

Hayatın ikiz gerçekliği

Aşındırırdı sınıfın kapısını

Ruhumuza sinerdi ateş ve berraklığın ruhu

Erkeklerin yeşilliği kısa üç numara olurdu

Kızların örgülü yaprakları sarkardı aşağıya

Bu bir mucizeydi

Fotosentezi hatırlardı tahta sıraların ilikleri bile

Aslına dönüp yeşerirdi

Kuşlar ilişirdi çamların dallarına

Büyümüştük artık sığamadık sınıfa

Dağlara tırmandık

Kimimiz yamaçta gelincik

Kimimiz zirvede kardelen

Ülkemizin ovalarında lale nergis sıklamen

Bizim yaprağımız çiçeğimiz kokumuzla

Öğretmenlerimiz gurur duyar eserleriyle

Bizde ellerini öperiz önlerinde eğiliriz saygıyla

Güneş hep doğacak su hep akacak

Çiçeklerin yurdu ilelebet var olacak