Günlerden Bilmem Neydi

günlerden pazardı bense ölümsüz bir aşktım
ellerin dünyayı avucunda saklarken
güneşi görmek için ellerinle savaştım
ve ayrılık zamansız çıkageldi yeniden

günlerden salıydı bense Edip'ten de karayım
gemilerin ağır ağır limanı terkederken
masa başında boş bir kadehte yalnızlığım
gitme diyemedim; gitme daha çok erken!

günlerden bilmem neydi saatimi tutamadım
hayat dört duvar arasına sıkışırken
unutmaları geçtim seni alışmalara bıraktım
ki sen bütün gözlerden dünyama bakarken

kuşlardan bir kanattım
güneyden çıkageldim
bu aşkı sen kanattın
uğruna sona geldim...