Günlerden Pazar

Alnımda çizgiler

Avutuyor yılları

Dingin bir uğultu

Huzurlu vakitleri

Besliyor

Seyrimden geçen

Çam ağaçları

Gotlar sütunu kadar mağrur

Sukut içinde

Ve bir o kadar da abidevi

Duruyordu

Aramızda adını bilmediğim bir çekim vardı

Oracıkta sessizce dikiliverip kalmak istedim onların dünyasında

Peşim sıra geliyor

Ayak izlerim

İmza niteliğinde

Bir parçasıyım artık

Bu sınırsız özgür rüyanın

An olur amber kokulu kahkahalar

An olur kurumlu sözcükler

Yankılanır ruhumda

Yavru sincap

Zıpladıkça koştum peşinden

Elimde tutmak istesem de

Çocukluğum gibi istemsizce kayıp gitti ellerimden

Sonuçta iki ayaklı dev bir tehlikeydim onun gözünde

Oysa tek isteğim

Yumuşacık kızıl kahve tüylerini okşamak

Fındık burnundan öpmekti

Kapattım gözlerimi

Çamların sohbetini dinledim

Onlarda mutluydu

Ben gibi

Bu dingin ve huzurlu alemden

İnsan denilen aç gözlü canavardan uzakta olmaktan

Koyusundan

Hem de enn koyusundan

Huzur bağladım çıkınıma

Ve

Adımlarım geri gitse de

Döndüm benim olmayan kalıbıma