Gününde Yaşamayı Bilmeyiz.

Biz ikimiz
Hiç bir şeyi
Gününde yaşamayı bilmeyiz.
Coşkularımız anında değil
Bir an sonra.
Hüzünlerimiz bile
Dakikliğini yitirmiş
Gündüzü gece,geceyi gündüz
Yaşamayı biliriz en güzel

Ne zaman
Sayılacak duruma gelirse,
Saçlarımızda siyah teller.
Belki beraberiz.
Garantisi yok!
Belki hep belki diye
Umutları bile erteleriz sonraya.
Zaman deriz.

Biz çocukken çocuk
Büyükken büyük
Olamadık ki hiç

Sevmeyi biliriz
En kralından
Ama toz kondurmayız
Geçmişine,geleceğine.
Sonun da onun da içine ederiz

Sileriz bir kalemde
Onlarca ay ve yılı
Dönüp bakmadan ardımıza
Gideriz
Yaşanmışları yaşanmamış
Sayarak

O,içimizi ısıtan sevgiyi
Derin donduruculara koyarak
Çözülmez buzlara dönüştürürüz

Biz, hiç bir şeyi
Yerinde yaşamayı bilmeyiz
Hep bir engel çıkar yolumuza
Alırlar elimizden cesaretimizi

Sevgimiz derinde dokunamazlar
Ne gam!
Gün yüzüne çıkmayan sevgiden
Hayır bekleriz
Yorulup bıkmadan!