Günyüzüm Turuncu

Bir hayaldi burktuğum en sol yerimden
aklımdan geçen bir gemiydi gözlerin
gittin Sofia.

Şiirler biriktirmiştim öpmeye kıyamadığım dudaklarına
hiçbir sokağı,
sana çıkmayan şehirleri terkettim bir bir
bilmezdim gülüşünün bende kaç bahar ettiğini
dokunulmuş yaraların kabukları kadar
ağırdı tüm şarkılar Sofia
gözleri dolardı hüzünlerimin rüzgar uğultularında...

Duvara asılırdı işgale uğrayan yalnızlıklarım
bavulu toplanmış şiirlerim beklerdi tren istasyonlarını
şafak,
gemilerini kıyılara yaklaştırırdı martıların
hep,
sonsuzluğa bir haykırıştı ceplerimdeki dizeler
hep,
kırmızı şarap ıslaklığıydı dudak uçlarımda...

Yorgundum Sofia
kendini rüzgara bırakan yapraklar misali yorgundum.
Boğulmuştu çığlıklarım
gölgesine kuşlar konardı ıslaklığımın
ben yinede
başımdan serin sular dökerdim şarkılarla.

Gözlerime vururdu kent suskunlukları,
intiharlarım hep suçüstü yakalanırdı.

Ayrılık şiirlerinden asardım boyumdan büyük köprüleri
kalp kırmış insanların gözleri Sofia
annesiz dualara benzerdi
nice bakışlar kaçırdım da içimde
en derinimde kaç göğü inletti sessizliğim
ıslandı acılarım, ıslandım tepeden tırnağa.

Oysa mektuplar kokardı avuçlarım
ismini yazardım masaya kar tanelerinden
Kal,
gitme diyecek kadar güçlü değildim Sofia
yangınları göze aldım yokluğunda
çünkü yanmak
asil bir direnişti sevdaya
çünkü yanmak
mevsimlere aşklarını saklamaktı intiharlarla...

Ahh Sofia
kaçmayı çok denedim ansızın düştüğüm uçurumlardan.
Gözyaşıma sığınan pişmanlıklarım,
dargın mevsimler kadar değil inan.

Ceplerimde biriktirdim Cemal Süreya dizelerini
sağ yanımda koca bir liman
sol yanımdan kıyıya çektim tüm günahlarımı
yüzümde hep nisan yağmurları telaşı
Salamis Harabelerinde kayıp öykülerin anılarını gördüm,
Her bir gözyaşım
umudun diyetini ödedi Dim Çayında
gözümde canlandırdım duruşunu Sofia
Kızkalesi gibi nazlı,Kızkulesi kadar büyülü
ve hep aşk tadında...

Baharı beklerken
baharın sen olduğunu söylemek isterdim Sofia
Binlerce kuş adına
aşk taşırdım sahipsiz gökyüzüne kanatlarımla.

Sen'li resimler çizerdim dudağımdan göğe,
neresinden sevdiysem içimdeki mutluluğunu
bilirdim ki
bir kırık kalp sesiydi tüm rüzgarlara benzeyişim
ve sen
her defasında,
iyi geliyordun yağmur sonralarıma.