Gurbet

Kararan bulutlar rahmete gebe
Toprak o rahmeti çekiyor dibe
Buluta bu bühtan garip ucube
Kara toprak kara buluta hasret
Rahmet gelmedimi diyor ki gurbet

Gurbette cefadır sürülen sefa
Göz inci döktükçe eğilir kafa
Gönül kâbesinde durup tavafa
Âşkın ateşinde hararet kesret
Damara zerkeder, kemâlât gurbet

Güneş yakacak ki ham olgunlaşsın
Bidbinlik seddini sevdayla aşsın
Kabrde ebediyetle kucaklaşsın
O kervana vuslat ne büyük haslet
Milim ayrı kalmak çekilmez gurbet

Hayaller gönülün süruru, süsü
Hülya hicâbıdır, tülden bürgüsü
Hasret kumaşından vuslat örtüsü
İpek yapan böcek olur kelebek
Uçtuğu anda der ah bire gurbet

Yıkılan ocağın sahibine var
Diyebiliyorsan de, hani bahar
Hüsnü dua edip ol ki bahtıyâr
Dil, ağız dudaklar, duayâ hasret
Şamar oğlanıdır garibim gurbet

Zehirde bulaşsa, panzehir kandır
En ami kul; kaderine kızandır
Şekâveti şait diye yazandır
Murdar şey bastırık tutmuyor hayret
Alınan her nefes nefese gurbet

BALIM SULTAN der ki: kıran utansın!
Tebessüm etmeyen surat utansın
Umudu olmayan murat utansın
Yapılan bühtanlar doğruya hasret
Hakiki adalet cevhere gurbet


/Balım Sultan/