Gurbet

etrafımı sarmış beton yığını,
her gün çekiyorum zehirli dumanı,
koca dünya dolmuş metal yığını,
ne dostu kalmış nede insanlığı..


kimi işçi kimi emekli kimi memur,
erken kalkarım gözlerim mahmur,
bastığım yerler sulu çamur,
ne dostu kalmış nede insanlığı..


bağlısın zengin bir adama,
ömrünce çalış mutlu olama,
napolyon'un dediği gibi,para para,
ne dostu kalmış nede insanlığı...



bekle yaşını emekli olurum diye,
hasret kaldığımız bunca yıl niye,
gurbette çektiğimiz bunca çile,
ne dostu kalmış nede insanllığı...





not:sevgili şair dostlarım şiirlerinize yorum yapamadığım için kusura bakmayın,

sevgiler sayglar