Gurbet Sıla Hasreti

sevgiyi yaşamışlığa sayarken
gönül bağına düştüm bu gece
gürbet anılarına acılar serdim

gurbet acı keder
dert tasa özlem Sıla
sıla çekilen hasretine düşen gönlüm
özlemine kalışım toprağına gül serdim
uzayan yorgun sevdandı gönlüm

sevdamız kadar varız yada yokuz
biz kendize benzerken aşkımıza ç/ekeriz
yaşam tessadüf dense de değil bence

hayat öyle anlamsız ki
uçan kuş ağlıyor halimize
bir kör dövüşü sürüyor keşmekeşhane de
olaki hane diye düştük meyhaneye

öyle yorgun haline bu duruşun neye böyle
gam kederimsen bu öfken kime
gönlünce çekileni y/asa tutarsan
yaralarıma tuz bassan bile acıyan dertlerin acıtır ruhumu

çok gerçeklik taşınmaz bil çukur doldurmak aşk değil
inişe kalışın yuvarlanır düşlerine kuruntu yapma hayaline kalırsın

söz bitince anlatsan ne olur
s/özün gözlerine seyranken yollar hasretime yarar
gürbet elde yalnızlık zor kanar gönül zincirini

göğsümün üstüne demir kazık attın
yüreğime örülen örgüler kanar içimde
umut içinde sevdama y/anarım

gürbetin acıları sılaya hasret bıraktı
gözyaşım hasretim s/oldu

31*03*12*Karataş

*aslında her geçen zaman bizi anlatır/ yanı zamanla kavgan varsa/ kendini yenmeye zaman ayıramazsın kendimizi yenemediysen ne aşkı nede yaşamına yön vermek nafile /olduğundan başka göstermek vs..*