Gurbet Ve Annem

Eski bir köy evinin
Pencere kenarı maviliğinde bir renk kalıyor düşlerimde...

Biraz sardunya, biraz cam macunu kokusu, birazda mutfak tülü sanki
Ve avuçlarında buram buram merhamet çizgileri, alabildiğine yağmur şefkatliği
Hani diyorum ya ne kokuyorsun sen böyle?
Evin içinde de aynı koku çünkü
Bazen rahatsız oldum sanıp
Yemek yaptım oğlum diyorsun
O dur.
Tebessüm verenim benim.
Yemek değil, emek kokuyorsun...
Sarılınca saçlarından tane tane dökülen de aynı
Öylesine mütevazi
Harikalı bir naiflik...

Yastığıma bırak o kokundan annem
Biraz olsun bırak olur mu?
Çocukluğum kalmış benim o kokunda
Bırak ki kapansın gözlerim kendiliğinden...