Gurur Kolyesi
Söyleyemedim anne!
Kimselere söyleyemedim...
İstemedim.
İstemedim anne ölmeyi...
Nasıl söylerdim korktuğumu?
Sana bile...
Gururlarınızı bir bir geçirip taktınız boynuma...
Nasıl sıktı,
Nasıl acıttı bir bilsen...
Söyleyemedim anne!
Kusamadım korkularımı.
Ölmeyi hiç istemedim...
Resmimi gördün mü gazetede anne?
Baş sayfada,
Hani uzun saçlarım, sakalım?
Altında gurur kolyemle beraber traşlı olanı?
İkisi de bendim anne.
Saçlarım yok artık,
Sakalımda...
Üşüyorum anne!
Korkuyorum...
Karanlık,
Çok karanlık...
çok karanlık bir şir,, yeraltında geliyor gibi sanki, ama bana göre tam desem,,
çok beğendim bu şiiri,, hemde çok..
Çok teşekkürler, güzel yüreklerinizle bıraktığınız izler için...
Resmimi gördün mü gazetede anne? Baş sayfada, Hani uzun saçlarım, sakalım? Altında gurur kolyemle beraber traşlı olanı? İkisi de bendim anne.
serzeniş yürek burkuntusu buruk ve hüzünlü bir ifade etkileyici bir tarz serbest şiirin güzellikleri yansımış emeğinize sağlık
anneye sığınmaları,onun dizlerinde kendine dinlenmeyi ve bunları bir şiire iliştirmeyi hep sevmişimdir..
çok güzeldi.. tebrikler. sevgiler.
Sarsıcı!...Şiir bir hali arzsa eğer..Çok güzeldi efendim.Kutladım.Selam,saygı...