Güvercin Korkusu

(Artistik paralelde sadece durmaya yazgılıyken (ben)!
Başka bir meridyende asılı buldum dünyayı .....)

Ben sende tutuklu, sen bana...

erken yaşlanmış, yorgun ve düşünceli bir dal gibiydin.

Ki kavruk olsa da tenin
Masmaviydi gözlerin
Ki onlar güvercin bakıyordu.
Ve soruyordun bana
_Korkuyor musun?
_Neden?
_Benden korkuyor musun?
_Hayır
diyordum,yeniden.

(Sonradan hayattan korkan çocukların oyunlara saklandığı gibi, kelimelere sığınacaktım.)

O zamanlardan kalma,
Bir izsin
Giz
Gizem...

Bir kara büyüydü bilmediğim adın.
Sevdiğim...
Adını halen koyamadım.
Çözüm değildi mavi gözlerin.
Ölü bedenler çare değildi yaşamaya.
Sen yaşıyordun oysa.
Ben de aynalara 'sen gibi'' bakıp
Yaşamalıydım
sana değil
yaşama...
İnadına....

(Mavi bakir ruhlu meleklerin fısıltısıydı dinlendiren ruhumuzu. Benim için yabancı, senin için tanıdık o şehirde.
Ruhlarımızın iklimleri tan-ışık , sabah olana kadar kundakladık geceyi, kendimizi adadık birbirimizin ömrüne...)

Kördüğüm/sel
Değildi yaşananlar.
Sel basmazdı şehri.
Ah tabanların bir yere tutsaydı, tutunsaydı hani.
Ayakkabıların yoktu.!
O yüzden yalın sevdin.
O yüzden sadece aşktı..(n)(m)
Aşan tenimi.
Yalın aşk
Yarım aşk...

Hep aklımda kaldı adın ki ben seni hiç unutmadım.

(Yok yıldızdan (belki) başka bir yok yıldıza.
Keşiş yolcuya.)
((Hayat kocaman bir güvercin avlusu..
Ve dua ediyorum
'Gözlerin halen mavi baksın diye'
İşte bu.Gönül korkusu.
11-12 nisan 2010