Güvercinin gerdanlığı

karanlıktan korkup odanın köşesine saklanan çocuk gibi
dünyanın dibine saklandım hayatı kilitlediler üstüme


sağır oda ömrüm
çıtırtı duysa kanat çırpar düşlerim
her gece çitden atlayan korkularım
uykuyu söktüler gözümden



künyemi sıktım dişlerimin arasında
kaybolmadan bulmayın beni
dilimin üstünde yabancı kelimeler
uyruğum münzevi



her sokak başında esmer kahkalar düşürdüm
yaşımı ikiyle çarptım
ömrümü tebessümden çıkardım
avuç dolusu katreler ekledim
dibine kadar hüzün elde kalan

--

derken
bir adam düştü içime
beni sabaha doğuran
her lehçede benliğimi saran
nefesimi nefesine hibe ettiğim
güvercinin gerdanlığıdır
boynuma takılan...