Güvercinler Kan Damlatıyor Avuçlarıma...

Yıldızlar (d)üşüyor...
Güllerin dikeni kanatıyor avuçlarımı...
Yıldızlar üşüdükçe benim gözyaşlarım düşüyor ,
Nefesim kırağı tutmuş, sıklaşıyor ...
Düşüyorum, düşlerini yitiren çocuk yüreklerinden...
Toprakla bütünleşen,
Tomurcuk kefenlerde üşüyor yüreğim...
Ve ben güya şair
Güya duygu insanı
Gülüyorum halime
Yıldızlar üşüyor
Yıldızlar düşüyor uykularından
Ben tutamıyorum...
Tutunamıyorum hiçbir söze
Aklanmam nafile çocuk yüreğinde....




Ardı ardına kayıyor
Çığlıkları saplanıyor rüyalarıma...
Bilyesiyle oynayan çocuk sırtından yemiş kurşunu
Tıpkı ağabeyi gibi
Tıpkı komşu kızı Fatma gibi...

Tutunamıyorum hiçbir sözcüğe
Yüklemsiz tümcelerim
Ve aman vermiyor gördüklerim
Umudu yeşertmeye...

Kömür karası gözleri
Ve bir eliyle tuttuğu yırtık pantolonu
Gitmiyor bir türlü aklımdan
Çocuk! Ahmet'ti senin adın değilmi?
Sahi oynadın mı bilyelerinle...
Saklambaç oynadın mı hiç?
Saklanmışken kurşunlar gölgesine...
Neredeydiniz diye sorma? Ne olur
Sen ki düşümde kaldın oysa
Medet beklerken kömür karası gözlerin
Sönmüştü bombaların eşiğinde...
Serçeler ağlıyor ve damlıyor yaşları avuçlarıma...
Güvercin kanatlı çocuklar uçmuşlar
Gökyüzü melek dolmuş
Nasıl bir hüzün nasıl bir serzenişle bakarlar...
Allah'ım ah'ları peşimizde
Gölgeleri her yerde...




Güneş doğmuyor
Esir olmuş gökyüzü
Yanıyor alev alev ...
Ben güya şair
Güya duygu insanı
Gülüyorum acı acı halime...
Kıyamet koparken bir yerlerde
Bense rahat evimde ve kaprislerimle... Of



Boğazım düğüm düğüm
Yıldızları unutmuş gaflete düşmüşüm...
Gözlerimi kapatıp bir anlık bile olsa
Filistin'de anne olmak...
Kanaatkâr mıyım bilmem
Yüreğim dayanmazken...
Yutkunuyorum sadece
Duman duman usum
Dermanı tükenmişe
Yok, olmuş umudum



Son defa bakıyorum yıldızlara
Tutacakmışçasına...
Gökyüzü güvercin heybetiyle
Akıyor gecelerime....
Izdırap şimdi aldığım her nefes...
Ve boğazım düğüm düğüm
Çocuk kanıyla boyalı gökyüzüm




Oy ki oy...
Kan damlatıyor gülüm...
Güvercinler kan damlatıyor avuçlarıma...