Güz Ba'desi Kış Evveli

Güz ba'desi kış evveli.

Yürüyorum yalnızca.

Sadece sigaram 

ve dumanı...

Bir de bıyıklarıma doğru inen 

tuzlu bir sıvı.

İçime her çektigimde seni,

bir damla gözyaşı bırakırken...

Sen,

Sigaramın dumanısın.

Bırakmak istemesem de 

elimden hiç birşey gelmeyen 

çekip giden dumanısın.

Ölsem, ölsem bile 

çıkıp gideceksin içimden.

Ne çare...

Bense sadece izmarit.

Defalarca çekip,

Benden gittikçe ısrarla çekip , 

ama en sonunda dımdızlak kalıp,

adresi çöp arabasından 

başka yer olmayan 

yerlebir olmuş bir izmarit.

Bir güz ba'desi kış evveli,

Yürüyorum memlekette sokak bırakmazcasına.

Sokak mı dedim ?

Mutevazılığa gerek yok.

Basılmadik yer bırakmazcasına 

canına yandığımın memleketinde.

Yalnızca yürüyorum. 

Şehrin her metrekaresinde

yere düşerken havada 

o dumanla karışmış, 

kar tanesini andıran irilikte 

iki damlayla...

Kaldırımlarda kuruyup gitmeseler 

memlekette güzelleşecek.

Çünkü sen varsın onlarda.

Acıyla da olsa sen varsın.

Memleket güzelleşecek,

çünkü sen güzelsin.

Acıyla da olsa... 

Sen, güzelsin.