Güz Öldü Kış döndü

hüzünlü güz
geldiği yıl
bütün mevsimler kaçmıştı
kış geldi hoş geldi
kar düştü yollara şehre
mahsur kaldık
kırılmış kalplerimiz vardı
tamir edemedik
bizi birleştiren yalnızlık
güz mevsimiydi
öyle bir gündü güz
çiğnenen yapraklar
yaprağından soyulmuş ağaçlar
yüzü yırtan soğuklar
güz öldü
kış döndü
kar çığlık çığlık
beyaz bir çöl
soğuk bir kış günü
yaşlandığımı unutuyorum
sessizliğin güzelliğiydi
kar beyaz şehir
bir yanımız uzakta dağlar
bir yanımızda
kar kahkahaları
unutturuyordu yalnızlığı
akşam önü
kar beyaz rüya .

31.01.2024