Güz Sancısı
Sus/ma
Hüznü onar/ma
Güz gönlün kuraklığını ıslatmıyor
İnce ince çiselese de yağmur
Toprak ağrılı
Tohum sancılı....
Yürekte sevda toz duman
Gök küskün mavi seviye
Kıyamet vurgunu yüce dağlar
Çıkmaz sokakların
Solukları karanlık dehliz
_Dağların salıncağında düşün_
Nasıl olsa kıştan sonra bahar
Yeni çiçekler açar,
Nisan bahçelerinde
Ömrünün hazan mevsimini,
Yeşil ovalara çevirir
Güller fışkırır bağrından..
Buz gibi pınarların,
Sularından içersin
Yüreğin serinler...
_Sığındığın eylül gecelerinde düşün..._
Düş olurum gözlerinde
Yıldızlar düşer ayakuçlarına
Yaşamın kımıltısını görürsün
Yokluğumda...
İçinde ki kuşlarda özgür kalır
Sen yine de
Ay ışığıyla donat masanı
Dinle memleket havası türküleri
Mırıldan sıcak odanda
Dokunmasın yüzüne
Sıkıntının gölgesi
_Sevdayı sardığın kundağı düşün_
Say ki mevsimsiz sağanaktı
Güz sancısıydı yaşanan
Beyaz uyku rüyası
Bilmelisin ki
Ben usulca bırakırım
Yollarına
Selamımı
_Artık savur beni rüzgârlarla_
Devamlı devamlı bahar olur mu bilemem tabiki kişiye göre değişir🙂
Aşka aşık insanlar vardır elbette..
Ben aşka inanmayanlardanım 🙂
Mutlu olmak heyecan duymak içinde pek çok neden var Cahit Bey...
Teşekkürler yorum için🙂
Günercim hayal gücüm geniştir 🙂
Teşekkür ederim tatlım..
Şaire hanım; insan gönlü solgunda olsa, nice güzler, kışlar da geçirse yine de her bahar yeşillenip çiçekler açmaya müsait öyle değil mi?
Her ne kadar insan gönlünde kışı yaşasada yine de gönülde kıvılcım başta sevda yeli estimi insan gerçekten çocuklaşıp yeniden doğuyor. Öyle değil mi?
Belki de bu hal insan oğlu ölene kadar böylece devam ediyor.
Yoksa insanda hiç bir yaşama sevinçii kalmaz. Heyyecan olmaz. Yaşam tatsız tuzsuz bir hal alır. Öyle değil mi? efendim.
Zaten sizde şiirinizde zannedersem bunları vurgulamışsınız. Öyle değil mi ? efendim.
Saygılar....
Say ki mevsimsiz sağanaktı Güz sancısıydı yaşanan Beyaz uyku rüyası Bilmelisin ki Ben usulca bırakırım Yollarına Selamımı
ablam ne mutteşem betimler yakalamışsınnnnn tebriklerimleee
kutlu/yorum👧😙
Şaire hanım; insan gönlü solgunda olsa, nice güzler, kışlar da geçirse yine de her bahar yeşillenip çiçekler açmaya müsait öyle değil mi?
Her ne kadar insan gönlünde kışı yaşasada yine de gönülde kıvılcım başta sevda yeli estimi insan gerçekten çocuklaşıp yeniden doğuyor. Öyle değil mi?
Belki de bu hal insan oğlu ölene kadar böylece devam ediyor.
Yoksa insanda hiç bir yaşama sevinçii kalmaz. Heyyecan olmaz. Yaşam tatsız tuzsuz bir hal alır. Öyle değil mi? efendim.
Zaten sizde şiirin başında bunu çok güzel vurgulamışsınız.
Ben usulca bırakırım Yollarına Selamımı
Artık savur beni rüzgârlarla
ne güzel anlatım beğendim okurken zevk aldım kutlarım👍👍👍👍👍