Güz Şarkısı
Bir zamanlar
evrenin derinliğinden gelen
yaşamak şarkısını duyardı
içinin kuytularında coşkulu...
- Aslında o şarkı onun değil
o', şarkının bir parçasıydı -
Şimdi
ışığın solduğu yerde
güz şarkıları söylüyor
uğultulu sesiyle rüzgârlar...
Şu son günlerde ilginç ilginç olduğu kadar kaliteli şiirlerde okumaya başladım. Bu şiirkolik başarısıdır. Yeni katılanlarla beraber şiiri iyi soluyan arkadaşlarda çoğalmaya başladılar. Bu şiir açısından çok sevindirici. Sayın İlayda hanımı eskiden beri takip ederim. Şiiri iyi okuyanlardan soluyanlardan birisidir. Yukarda ki şiirinin kurgu aşamasında akla ilk gelen şudur, güvendiğiniz dağlara kar yağabilir, ama her doğan insan da yalnızdır. Yalnızlığımızın farkında mıyız? Bu aşağı yukarı şudur; her şey göründüğü gibi değildir. Kim kimin asıl sahibi düşüncesinde işin aslı tuzak mı vardır? Bu bir şekilde dejavu mudur? Ne ummuştuk ne olduk ya da neyle karşılaştık yumağında asıl ruhsa yalnızdır ve bu gerçeğin peşinden koşmak sanki çok mu gereklidir? Evren-İnsan-Toprak-Ruh'tur şarkısını içimize üfleyen. O şarkıysa zaten içine alıyordu eğer ayrımında olsaydık...Umalım şu yağmurlu haziran günlerinde ışık fazla solmasın ve güz şarkılarını fısıldamasın rüzgârlar...esenlikle kalın...