Güz Söyleşisi

1.

Bir ilk değildi bu sürgün

Çok kez sürüldüm/

Koyunlarında filizleri öldürdüğüm yüzlere

Islak telaşlı sessizlikler bıraktım

Ardımda

2.

Vakti gelince gidişlerin adıdır akşamüstü/

Doğru zamanda gitmek

Bağışlamaktır aslında sevdiğini

ve açık bir kapı bırakır ardında

Oysa sürgün

Günlüğü dersdest edilmiş

Ömürlük anı cezasına mahkûm olmaktır

3.

Güncesi olmayan zamanın içinde

Önceden bir adım uzağa gidememek

Ne garip!

4.

Köklerinden metrelerce uzakta büyüyen

Çiçekler gibidir gelecek

Toprağa düşmeden göremezsin

Seni ayakta tutan gerçeği

5.

Yürümek ve gidememek

Sırtında kendinden eksilerek büyüttüğün

Umut çelişkisi

6.

Umut ve kin' aslolan çelişki

Dışarı akmaya mecâli olmayan gözyaşları

Senin içinde büyütür onları

Hangisini çok seversen

Diğeri onun gölgesinde hep cılız kalır

7.

İçimizden yükselen cılız sesler değil midir

Bizi yolda koyan

O zaman ne diye büyütmeye uğraş veririz

Gölgeler içinde bir hükümsüzlüğü

8.

Hangisinin daha anlamlı olduğuna dair

Karşı konulamaz

Keşfetme arzusudur

Zıtlıkların büyümesine izin vermek

Yüzünden okunacak olan

En derine kök salandır

9.

Görmek ve okumak

Sonrası olmayan önceki bir zamandan

Nasıl görülebilir ki bir yüzün yansısı

10.

Açık kapılar bırakmadıysan ardında

Biteviye son gördüğün gibi kalacak hep aklında

Birinci Ses; sürgünü paylaşan yollar dönüp dolaşıp kapıya varırsa...

İkinci Ses; bir renk tortusu arta kalan/ yeni bir dünya çizemez/ suya karışsa yok olup gidecek/ bırak öyle kalsın...

Kalabalık; soğumuş kül ile ateş yakılmaz...

Otorite; kitabın tam ortasından

Yasak kardeşim yasak...

Yitik bir zamanın gölgesinde...