Güze Bir Adım Kala

Susarsın
kederli akşamlar gibi
dilsizdir içine akan cümleler
dağ başı ıssızlığı çökmüştür göğsüne


ki efkar

Ağlamak yakışır o vakit
güllerin solduğu gözlere
gelmiyordur
sıcak iklimlerden beklenen


Gazel döker takvimler
zaman, yalın ayak koşarken yeryüzünde

bir bildiği vardır elbet yazgının
alnına uzanan kınalı ellerinde


ki kader

biçilmiş bir kaftan
her mevsim dönümleri renk değiştirip
sen doğmadan evvel ruhuna giydirilen


ki yaprak

sonbaharında ömrün yel değdikçe titreyen beden
köklerinde ağacın doğumun ve ölümün


ki sandık

geçmişin saklandığı kucak
serin serviler gölgeler


kar düştükçe örtülen adın
soğuk bir taşın üzerinde mim

ve son...