Güzel Gönüllüm

dardayken yetiştin imdadıma
uzattın elini yalnızlığıma
her haline talibim dedin
imlek imlek işlendin varlığıma
biz kelimesini kattın hayatıma

önce rüyalarıma sahip oldun
sonraları aklım senle meşkulken
yüreğimde tarifsiz bir heyecan
ömürlük mü sorusuna yok bir can

seher vakti dualarımda bulduğum
kalkıp yürümek istedim
kapını çaldığımda yoktu yüreğin
umarsızca lal olmuştu dilin

ey güzel gönüllüm benim
tutamayacağın sözü ne söylersin
gelmeyeceğin cana canan olmak istersin
ne yaptığını sende bilmezsin
söylenecek sözleri mühürlersin

anladımki güzel gönüllüm senden iyi muallim olurmuş
öğrettinki

dilin söylediği ile yüreğin sesi bir değilmiş
biri süslü püslü kelimelerle bezenirken
diğeri bütün çıplaklığıyla seslenirmiş
duyabilene ömür vaat edilirken
duymayana hazin son gösterilirmiş