Güzel Öyküm

Geceydi,yıldızları sayıyordum
Annemi ne çok özlüyordum
Yazdığım şiirlerimi yokluyordum
Ansızın güzel öyküm çıkıp geldi
Sonra unutursun dedi...

Yıldızları birbir yerine bırakıp
Annemi incitmeden kalbime atıp
Şiirlerimi gelişi güzel bırakıp
Düştüm peşine güzel öykümün

Öyküm,güneş damlası düşmüş
Üzüm tanesiydi
Güldümü gamzesi yediveren gülleri
Sustumu buz kesilirdim,sanırsın zemheri
Bakışlarında sönmeyen nevruz ateşi

Bulutları silip gözlerimden,kalbimde damlaları
Erteledim
Öyküm hep eksik kelimesiydi dizelerimin
Ve ben yeni bir umudun arefesindeydim...



Berlin 1992

Yıllar sonra Siirimin sesi var, Şiirime sesini veren Songül Karadag Tesekkür ederım.