Güzeldin

Güzeldin..
Alaca karanlık süsü kaşların
Ceylan güzeli gözlerin
Gülümsedikçe güzelleşen yüzün vardı.
Güzeldin..
Aç gözlerde
İsterik bedenlerde
İçince kanılın alacak bir yudum su
Yenilince doyulacak bir kaşık bal
Olduğunu biliyordun...!
Oysa sen..
İçi linince çağlayan bir nehir olmak
Sevildikçe güzelleşmek
Okşandıkça şımarmak.
Yüreğine kıpırtı düşürecek
Ceylan güzeli gözlerine düşecek
O gizemli gülümseyişi arıyordun...
Güzeldin..
Sevilmek...
Sevmek...
Bir sevecen bakışın esrarında
Hülyalara dalmak
Eli değdiğinde eline
Ateşler içinde yanmak
Saçlarını avuçlayan ele tutunmak
Şarkı olup söylenmek
Şiir olup yazılmak
Sevince insan nasıl olursa?
İşte öyle olmak istiyordun...
Var mıydı?
Ola bilirimiydi?
Aniden,
Günün bir vakti saatinde
Otların arasından sızan su misali sessizce
Sözcük sözcük
Şiir şiir
Düşlerine, hülyalarına
Karınca adımlarıyla
Gül dikeni acılarına ortak
Kirpiklerinin gerisinde
Uykularına giren, düşlerinde olan
Gözyaşlarını gözyaşlarıyla okşayan
Kanında, iliklerinde
Dolaştığını bildiğin
Yüreğe düşmek
Onun içinde dolaşmak
Onu sahiplenmek istiyordun...
Güzeldin..
Otuzlu yaşlarını baharındaydın
Yıllar yılı aşklar yaşadın
Senin için kavgalar edildi
Senin için kadehler kırıldı
Ama sen..
Sadece sevildin...
Sevmek nedir?
Nasıl bir şeydir?
Bilmeden yaşadın...